Volvo XC90 (2002 - 2014)

In tegenstelling tot Amerikaanse SUV's is Volvo's exemplaar geen aangeklede terreinwagen. In tegendeel, de XC90 lijkt meer op een robuuste en zeer forse stationcar. "Fors" is in dit geval naar Amerikaanse maatstaven. Het gevolg is dat de wagen in België maar net in een parkeervak past. Op de snelweg is het geen overbodige luxe om bij het wisselen van rijbaan ook naar beneden te kijken om geen wagen over het hoofd te zien.

Bij forse buitenmaten hoort logischerwijs ook een riant bemeten interieur. Dat is voor deze topversie niet alleen zeer ruim, maar ook uiterst luxueus. Alle 7 stoelen (de wagen wordt standaard geleverd met 5 zetels) zijn met leder bekleed. De voorste exemplaren zijn verwarmd en voorzien van elektrische verstelling met geheugen. De voorstoelen zitten bovendien absoluut formidabel. De hoofdruimte is echter gering, want ook in de laagste stand zit de 1 meter 90 lange testrijder bijna met de kruin tegen het dak.

Achterin

De ruimte op de eerste achterbank is meer dan voldoende voor volwassenen. Dankzij de aanwezigheid van een (optionele) bioscoop en naar achteren doorgevoerde airco, zijn ook de achterpassagiers van alle gemakken voorzien.

Omdat de eerste achterbank op rails staat (ieder van de drie delen is apart te verschuiven), is met enige inschikkelijkheid ook voldoende ruimte voor volwassenen op de tweede achterbank te maken. Hier zullen in de praktijk echter vooral kinderen zitten. Ook deze tweede achterbank is met volwaardige hoofdsteunen en gordels voorzien van alle veiligheid die Volvo te bieden heeft. Een full size MPV biedt nog meer ruimte, maar het verschil is gering.

Indien gewenst kunnen beide achterbanken worden platgevouwen en dan ontstaat een sensationeel grote bagageruimte. Dankzij een vlakke laadvloer en een in twee delen te openen achterklep, is die ruimte goed bruikbaar en toegankelijk.

Vierwielaandrijving

Zoals gezegd oogt de XC90 niet als een terreinwagen, maar vooral als hoge stationcar. Zo is de wagen ook bedoeld. Ondanks de vierwielaandrijving en het "Instant Traction" systeem zijn de terreincapaciteiten beperkt. De banden zijn niet geschikt voor off-road, de bodemvrijheid is gering en een lage gearing is niet beschikbaar.

Weggedrag

Bovendien is de XC90 met V8 motor zo razendsnel, dat de wagen zich bij iets te veel gas in het terrein vrijwel direct ingraaft. Wie de 6-traps "Geartronic" automaat goed aanvoelt, kan datzelfde surplus aan vermogen ook gebruiken om de wagen in de spectaculaire vierwieldrift te brengen en te houden.

Dat is mede te danken aan de prima besturing en het nog betere onderstel. De bestuurder is zich er altijd van bewust een enorme wagen te besturen, maar die wagen voelt stabiel en capabel. De wegligging van de XC90, het zwakste punt van menig SUV, is niet alleen goed maar zelfs beter dan die van de gemiddelde personenauto. Echter: wie de grens opzoekt vindt die heel plotseling. Dan reageert deze kolos met een zekere traagheid, die corrigeren alsnog makkelijk maakt.

V8

Maar voor dit soort uitspattingen is de 4.4 liter metende krachtpatser niet bedoeld. Deze top-uitvoering van de XC90 is bedoeld als ultieme reisauto die niet alleen overweldigende luxe en ruimte biedt, maar ook nog eens weet te imponeren met sublieme prestaties die met groot gemak worden neergezet. De V8 is zo getuned dat deze buiten de wagen nauwelijks hoorbaar is, binnenin klinkt alleen in de verte een diepe grom. Alleen bij vol gas barst een geluid los alsof een wild beest wordt losgelaten. Voordat die grom klinkt kan het even duren, want tussen vol gas en vol accelereren is kortstondig "bedenktijd" nodig om daarna verpletterende prestaties neer te zetten.

Op die momenten voelt de XC90 nooit als een wilde sportwagen. Dankzij het lage geluidsniveau en het effect van de hoge zit blijft de serene rust van een limousine heersen. Of de wagen nu in de stad of op de snelweg rijdt, de XC90 voelt alsof het de enige echte wagen tussen alleen maar voetgangers is. Andere wagens lijken vanuit deze mastodont klein, traag en teer.

In de stad betaalt de Volvo-rijder daarvoor een hoge prijs, want het verbruik is nauwelijks gunstiger dan 1 op 4. Op de buitenweg is een krappe 1 op 10 haalbaar. Alhoewel de tankstations vaker werden bezocht dan gewenst, lijken afstanden met de XC90 korter dan met menig andere wagen.

Conclusie

Volvo prijst de XC90 vooral aan als veelzijdige wagen. Dat doet de wagen niet door een bestaand model aan te passen, maar door een hele nieuwe te maken. De XC90 is geen terreinwagen, maar heeft wel de ruimte en de techniek ervan. Tegelijkertijd heeft deze SUV de praktische aspecten en de wegligging van een stationcar. Vooral dit laatste is één van de sterkste punten van de XC90.

De hier gereden "V8 Executive" maakt van diezelfde XC90 een bijzonder comfortabele, luxueuze en bovenal zeer snelle reiswagen. Maar daarvoor moet een forse prijs worden betaald, is het niet bij aanschaf dan wel in brandstofverbruik of milieubelasting. Gelukkig is de XC90 voor de Europese markt ook leverbaar met een meer economische dieselmotor, want het concept deugt.